Actueel

Onze Afrikaanse partners in het Integraal Water Management laten er geen gras over groeien. In Lomé (Togo) hebben ze nu hun eigen regionale hoofdkwartier ingericht. De trotse naam is Afriwater CoP (Community of Practice). Ze proberen belanghebbenden zoals boeren, vissers, bedrijven en autoriteiten samen te brengen voor eerlijk en duurzaam gebruik van water in rivieren. En ze slagen er ook langzaam maar zeker in om overheden ervan te overtuigen dat al die partijen daarover moeten kunnen meedenken en meebeslissen. Dat  moet worden ingepast in de wetten en regels van de betreffende provincies en landen.

Water is het belangrijkste element in klimaatverandering. Veranderingen in neerslag, het smelten van ijs, rivieren die anders gaan stromen, meer droogte en overstromingen en het stijgen van de zeespiegel, allemaal beïnvloeden ze het leven in steden en op het platteland. En dat geldt zowel voor de westerse wereld als voor zich ontwikkelende landen. Het boek: 'Adaptation to Climate Change through Water Management: Capacity, Equity and Sustainability' geeft een overzicht van de steeds toenemende kennis en ervaring van over de hele wereld in het omgaan met klimaatverandering en dus met andere watersituaties. Het beschrijft problemen en oplossingen van lokale gebruikers van het water die die grote veranderingen te lijf moeten.

De ministers van Togo en Benin hebben een overeenkomst ondertekend voor de oprichting van een officieel bestuur voor het beheer van de Mono rivier: de ‘Mono River Basin Authority’ (MBA). Met de Negotiated Approach als uitgangspunt, was onze partnerorganisatie JVE vanaf het begin betrokken bij de oprichting van dit bestuur, om de inbreng van alle belanghebbenden bij het besluitvormingsproces van de MBA te verzekeren.

Persbericht

De kersvers gekozen voorzitter van de Europese Commissie, de Luxemburger Jean-Claude Juncker, heeft zich net voor zijn verkiezing uitgesproken tegen ISDS. Het ‘Investor to State Dispute Settlement’ zou een onderdeel zijn van de voorgenomen handelsovereenkomst TTIP tussen Europa en de VS. Het zou geschillen behandelen van investeerders die menen dat ze door een staat benadeeld worden. Zulke conflicten zouden niet voor de rechter worden uitgevochten maar voor een apart tribunaal. Juncker blijkt daar nu fel tegen te zijn.

De Europese regeringsleiders vergaderden gisteren en vandaag in Brussel in de Europese Raad over het strategische energiebeleid van de EU. Zij praten over de koppeling van Europese energiezekerheid aan klimaatbeleid en zien supranationale infrastructuurprojecten met een gemeenschappelijk belang als een manier om de energiezekerheid veilig te stellen. Een al bestaand voorbeeld van een project met een gemeenschappelijk belang is de Rotterdamse gasterminal. Volgens Pieter Jansen van Both ENDS gaat de keuze van de Europese raad echter te veel voorbij aan potentiële gevolgen voor klimaat en milieu.

De Amerikaanse president Obama heeft aangekondigd te stoppen met overheidssteun voor de export van kolencentrales, de Wereldbank is van plan de steun voor kolenprojecten af te bouwen en steeds meer particuliere banken trekken zich terug uit fossiele brandstoffen. Maar hoe zit dat met exportkredietinstellingen (ECAs)?  Tot nu toe hebben ECAs zich niet teruggetrokken uit kolenprojecten, in tegendeel. Terwijl andere investeerders zich terugtrekken, investeren ECAs juist meer dan voorheen in kolen. Een alliantie van 50 NGOs, waaronder Both ENDS, heeft op 11 juni een oproep aan de OESO gedaan om exportkredietsteun voor kolenprojecten helemaal niet meer toe te staan.

Het expertpanel van het onafhankelijke klachtenmechanisme van de Nederlandse ontwikkelingsbank FMO gaat voor het eerst in zijn geschiedenis een klacht in behandeling nemen. De klacht werd op 5 mei ingediend door omwonenden van de in aanbouw zijnde Barro Blanco dam in Panama. Deze mensen behoren tot de inheemse Ngäbe-Buglé stam en vinden dat FMO zich niet heeft gehouden aan haar eigen sociale en milieu- standaarden bij de lening van 25 miljoen dollar voor de bouw van de dam. Anouk Franck van  Both ENDS volgt de situatie op de voet.

Jatropha Curcas, een illustere naam voor de boom  die in het begin van deze eeuw faam maakte als wondergewas. Jatropha was namelijk gemakkelijk te verbouwen in droge gebieden, de zaden konden worden gebruikt voor biobrandstof en omdat jatrophabomen - net als alle bomen en planten - CO2 opnemen uit de lucht, zou de aanplant ervan ook nog eens bijdragen aan de vermindering van broeikasgassen in de atmosfeer. In één klap zou de oplossing voor het klimaatprobleem, energieschaarste en onderontwikkeling een stuk dichterbij komen. Investeerders stonden dan ook in de rij om - vooral in Afrika – te investeren in grootschalige jatrophateelt. Tien jaar later is het sprookje ingehaald door de werkelijkheid.