Het klimaatdebat blijft steken in wat we binnen Nederland kunnen veranderen en raakt niet aan ons gedrag in het buitenland. Dat is een gemiste kans. Juist omdat ons handelsmodel zo invloedrijk en tegelijk vervuilend is, kunnen veranderingen in dat beleid ook meteen effect hebben.
Maar liefst 40 miljoen dollar wil de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBRD) toegezeggen aan een bedrijf uit Koeweit dat olieboringen gaat doen in Egypte. Huub Scheele van Both ENDS probeert samen met Egyptische NGOs de EBRD ervan te overtuigen het besluit uit te stellen, omdat het geld niet bijdraagt aan positieve veranderingen voor de Egyptische bevolking.
Vorige week is de nieuwe ronde van klimaatonderhandelingen begonnen in Doha, de hoofdstad van Qatar. Er is weinig aandacht voor en de verwachtingen zijn laag. Tegelijkertijd wordt wel het internationale Green Climate Fund opgetuigd, het fonds dat de benodigde en in 2010 afgesproken honderd miljard dollar per jaar aan klimaatgelden moet bieden aan ontwikkelingslanden. Ze kunnen zich daarmee aanpassen aan klimaatveranderingen, en hun ontwikkeling op een klimaatvriendelijke manier laten verlopen. Het is de grootste multilaterale berg geld in de wereldgeschiedenis.
Overal valt handel in te drijven, zelfs in rechten op het uitstoten van CO2. Dat gebeurt in de Europese Unie op grote schaal. In de EU is afgesproken dat een bepaalde maximale hoeveelheid CO2 mag worden uitgestoten en dit ‘recht’ wordt verdeeld over in EU landen gevestigde bedrijven die veel CO2 uitstoten. Op die manier zou de totale uitstoot van CO2 in theorie moeten verminderen. Maar is dat inderdaad zo? Both ENDS ondertekende samen met een aantal andere organisaties een brief waarin wordt aangedrongen om te stoppen met dit systeem. Wiert Wiertsema, specialist op het gebied van internationale kapitaalstromen, legt uit waarom.
Een week geleden barstte in Ankara, Turkije, de twaalfde ‘Conference of the Parties’ (COP12) van de United Nations Convention to Combat Desertification (UNCCD) los. Deze conventie vloeide voort uit de Rio Conventies van 1992 en richt zich specifiek op verwoestijning en landdegradatie. Karin van Boxtel van Both ENDS is erbij, en lanceert vandaag samen met een aantal andere aanwezige organisaties een document met aanbevelingen voor beleidmakers over de financiering van het zogenaamde ‘Land Degradation Neutrality’ – concept, één van de onderwerpen die tijdens de conventie veel discussie opleveren. Wat is het en waarom is het zo belangrijk?
Op vier maart jl. werd onderstaand persbericht verstuurd.
Ruim 2600 bezorgde ambtenaren, onderwijzers en andere betrokkenen hebben de petitie ABP fossielvrij ondertekend. Op 17 maart wordt deze petitie bij een debat in Amsterdam aangeboden aan José Meijer, vice-voorzitter van het ABP-bestuur, onder meer door SER-kroonlid Hans Schenk. De organisatoren roepen op de petitie te tekenen vóór 17 maart, zodat het ABP en andere pensioenfondsen een helder signaal krijgen van hun deelnemers om de zeer risicovolle beleggingen in kolen, olie- en gasbedrijven af te bouwen.
Vorige week publiceerde Global Witness "Honduras: the deadliest place to defend the planet". Dit schokkende rapport laat duidelijk zien hoe ernstig de mensenrechtensituatie in Honduras op dit moment is en zet de eis van Both ENDS en partnerorganisatie COPINH kracht bij: FMO moet zich terugtrekken uit de Agua Zarca-dam.