Investeringsverdragen moeten inclusief en duurzaam en gelijkwaardig zijn. Dat betekent dat de belangen van mensen en hun leefomgeving niet ondergeschikt zouden moeten zijn aan die van bedrijven.
Grootschalige damprojecten die het Amazone woud overspoelen. Wat kan Nederland als belangrijke handelspartner van Brazilië doen om te zorgen dat economische ontwikkeling voldoende rekening houdt met sociale en ecologische integriteit? Deze vraag stond woensdag 30 september centraal in het Politieke Café te Den Haag. Het debat, georganiseerd door Both ENDS, werd druk bezocht door o.m. beleidsmakers, politici, wetenschappers, NGO's medewerkers en studenten.
In deze tijd van crisisgedreven reflectie lezen we uit alle hoeken en gaten rake analyses van verleden en heden, die worden vertaald in actieagenda’s. Veel analyses zijn inhoudelijk – ze gaan over ongelijkheid, klimaat, financiële sector, gezondheidzorg, onderwijs, vrouwenrechten. Ze gaan over het ‘wat’ en veel minder over ‘wie’ of ‘hoe’. Maar een andere toekomst bouw je samen met iedereen van jong tot oud, man én vrouw. Deze toekomst overkomt ons niet, we zijn er zelf bij. Tijd voor nieuwe gezichten aan tafel met een andere stem. Tijd voor een nieuwe toekomst.
Woensdag 5 november jl. stuurden staatssecretaris Mansveld van Infrastructuur en Milieu en staatssecretaris Dijksma van Economische Zaken een brief naar de Tweede Kamer. Daarin geven ze een reactie op het ‘Advies Verduurzaming Voedselsector’ dat in opdracht van het Kabinet is opgesteld door de Commissie Duurzaamheidsvraagstukken Biomassa – kortweg de Commissie Corbey. Paul Wolvekamp van Both ENDS maakt deel uit van deze Commissie en geeft zijn reactie op de brief.
In Indonesië zijn Amerikaanse mijnbouwbedrijven erin geslaagd nieuwe wetgeving ongedaan te maken die bedoeld was om de economische ontwikkeling van het land te stimuleren en de bossen te beschermen. Dat is de impact die investeringsverdragen kunnen hebben op de ontwikkeling en rechten van de bevolking op sociaal, milieu- en economisch gebied. Waarom? Vooral vanwege zogenaamde ‘Investor-to-State Dispute Settlement’-clausules die vaak zijn opgenomen in dit soort verdragen.
Op initiatief van China wordt gewerkt aan het opzetten van de Aziatische Infrastructuur Investeringsbank (AIIB). Als ‘Chinees alternatief voor de Wereldbank’ zal de AIIB zich richten op het financieren van grootschalige infrastructuurprojecten in Azië. De bank belooft ‘lean, clean and green’ te worden. Dat wil zeggen: niet bureaucratisch, niet corrupt en milieuvriendelijk. Toch vrezen maatschappelijke organisaties desastreuze gevolgen voor mens en milieu, gezien de slechte reputatie van China op dit gebied. In een brief aan de AIIB en in een persbericht roept onze partner NGO Forum on ADB de bank op om strikte criteria (safeguards) te ontwikkelen.