Pernambuco, in het uiterste noordoosten van Brazilië, is een van de armste regio's van het land. Een van de belangrijkste projecten om ontwikkeling in de deelstaat op gang te brengen, is de uitbreiding van de diepzeehaven van Suape, compleet met olieraffinaderij en scheepswerven. Het gebied van de haven is enorm; met 13.500 hectare is het groter dan alle terreinen van de haven van Rotterdam bij elkaar. Helaas ligt de haven middenin een bijzonder en kwetsbaar ecosysteem van mangrovebossen en Atlantisch regenwoud, dat door de uitbreiding ernstig wordt bedreigd. Ook de ongeveer 25.000 mensen die in dit gebied wonen lopen risico. De meesten behoren tot zogenaamde 'traditionele vissersgemeenschappen', onder meer Quilombola-gemeenschappen, afstammelingen van tot slaaf gemaakte mensen. De gemeenschappen zien hun visvangst snel achteruit gaan door de toenemende industriële vervuiling, met als grootste klap de olieramp die eind vorig jaar de hele kust van Noordoost Brazilië zwaar trof.
Aan elke liter benzine of diesel die getankt wordt, moet volgens de Europese Unie in 2020 10% agrobrandstof zijn toegevoegd. Echter, de huidige agrobrandstoffen zoals palmolie, soja en koolzaad zijn niet beter voor het klimaat.
Bijna 150.000 organisaties en individuen hebben vorig jaar deelgenomen aan een publieke consultatieronde van de Europese Commissie over het Trans-Atlantische Handels- en Investeringsverdrag (TTIP). Daarmee gaven ze een duidelijke boodschap: volgens een rapportage van de EU zelf, wil 97% dat het controversiële arbitragesysteem waarbij een investeerder een staat kan aanklagen (ISDS), niet in het handelsverdrag komt. Momenteel bestaan er wereldwijd meer dan 3000 internationale investeringsverdragen met zo'n ISDS-clausule, waarvan meer dan 90 tussen Nederland en een ander land, voornamelijk ontwikkelingslanden. ISDS-claims hebben veel van deze landen al behoorlijke schade berokkend en dat besef dringt langzaam door in Europa. De ervaringen met ISDS zouden ook gevolgen moeten hebben voor reeds bestaande handels- en investeringsverdragen.
In een klein dorpje in Puncak aan de rivier de Ciliwung, ongeveer 500 kilometer stroomopwaarts vanaf waar deze uitmondt in de zee bij Jakarta, woont Sophia. De rivier is haar leven: ze drinkt eruit, wast erin, kookt ermee en ze gebruikt water uit de rivier om de gewassen op haar kleine akkertje mee te begieten. Maar er zijn een heleboel anderen die ook van het mooie en koele klimaat willen genieten. Bosgebied en land om Sophia’s dorp heen is geschikt gemaakt voor villa’s, restaurants, theeplantages en nieuwe nederzettingen. De rivier raakt vervuild door afval en door gebrek aan sanitaire voorzieningen, en Sophia heeft steeds minder toegang tot schoon water.
De sluizen in de Barro Blancodam in de Tabasará-rivier in Panama, die mede door de Nederlandse ontwikkelingsbank FMO wordt gefinancierd, zijn sinds vorige week dinsdag 24 mei gesloten. Dat gaat volstrekt in tegen de afspraak tussen de Panamese regering en het leiderschap van de inheemse bevolking. Vorig jaar augustus spraken zij af dat het reservoir van de dam niet gevuld zou worden voordat er een nieuwe overeenkomst bereikt zou zijn tussen alle belanghebbenden. Volgens de Panamese overheid en het bedrijf Genisa dat het prioject uitvoert, gaat het nu nog alleen maar om een test. Maar de test betekent dat de stand van het water 26 meter hoger komt dan in de toekomst de bedoeling is.
Den Haag, 5 april 2019 – Shell is gedagvaard wegens klimaatschade. Milieudefensie, zes mede-eisende organisaties en 17.379 Nederlanders eisen dat Shell handelt in lijn met de klimaatdoelen uit het Parijsakkoord. Het is voor het eerst dat van een bedrijf geëist wordt dat het zich houdt aan de klimaatdoelen. De dagvaarding werd vanmiddag aan Shell overhandigd door de organisaties en een grote groep mede-eisers.
Onze Afrikaanse partners in het Integraal Water Management laten er geen gras over groeien. In Lomé (Togo) hebben ze nu hun eigen regionale hoofdkwartier ingericht. De trotse naam is Afriwater CoP (Community of Practice). Ze proberen belanghebbenden zoals boeren, vissers, bedrijven en autoriteiten samen te brengen voor eerlijk en duurzaam gebruik van water in rivieren. En ze slagen er ook langzaam maar zeker in om overheden ervan te overtuigen dat al die partijen daarover moeten kunnen meedenken en meebeslissen. Dat moet worden ingepast in de wetten en regels van de betreffende provincies en landen.
Eindelijk goed nieuws uit Suape, Brazilië! Het Fórum Suape, waarin gedupeerde bewoners zich hebben verenigd, krijgt steun van de officiële Orde van Advocaten (OAB) in Pernambuco. De mensenrechtencommissie van de OAB heeft besloten dat er genoeg reden is om een klacht in te dienen tegen het havenbedrijf Suape. Op 10 november wordt een eerste openbare hoorzitting gehouden om deze zaak verder kracht bij te zetten.