Zoekresultaten

Vandaag is het internationale vrouwendag. Een dag die zo’n 100 jaar geleden voortkwam uit stakingen van vrouwen tegen slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie. Sindsdien is er veel verbeterd voor vrouwen, maar moeten we helaas ook constateren dat mannen en vrouwen nog steeds niet gelijk zijn. In 1949 waarschuwde Simone de Beauvoir al dat je vrouwenrechten nooit als vanzelfsprekend kunt beschouwen, en recente ontwikkelingen zoals de aanscherping van abortuswetten in sommige landen, bevestigen dat. Ze laten zien dat ook in het ‘Vrije Westen’ vrouwenrechten nog helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn.

Thirza en Remi leggen op dit moment de eerste stukjes van de enorm ingewikkelde puzzel die uiteindelijk een duurzamer plaatje moet opleveren na de vondst van olie in Oeganda. In Oeganda is in 2006 olie ontdekt, op veel verschillende locaties niet ver van Lake Albert. Zo’n zes tot acht miljoen mensen zijn van dit gebied afhankelijk om te overleven. Het zijn meestal vissers en kleine boeren. Daarnaast puilt het gebied uit van de biodiversiteit. Van de tien belangrijkste vogelsoorten van Oeganda bijvoorbeeld, broeden er zeven in dit gebied.        

Afgelopen week is Both ENDS’ adjunct-directeur, Paul Wolvekamp, gekozen als nieuw bestuurslid van de RSPO, de Roundtable on Sustainable Palm Oil. Tijdelijk, tot november, want dan zijn er opnieuw verkiezingen. “Ik hoop dat mijn plaats dan wordt ingenomen door een sociale ngo uit het Zuiden, want die groep is ondervertegenwoordigd in de RSPO.” Daarom wil Paul binnen de RSPO vooral aansturen op een grotere inbreng van ngo’s, plantagearbeiders en kleine palmolieproducenten uit het Zuiden.

De Wereldbank heeft ermee ingestemd om alle nieuwe investeringen van de International Finance Corporation (IFC) - een onafhankelijk instituut van de Wereldbank gericht op de private sector - in de palm olie sector per direct op te schorten. In een brief aan de Both ENDS partner Forest Peoples Programme schrijft Robert Zoellick, president van de Wereldbank, dat ook alle bestaande investeringen opnieuw onder de loep genomen worden. Dit in afwachting van een aantal op te stellen waarborgen die schade aan mens en milieu moeten voorkomen.

Hanoi is deze week het toneel van de ‘Hunger 4 Action conferentie - The second Global Conference on Agriculture, Food Security and Climate Change’. Meer dan honderd maatschappelijke organisaties, waaronder Both ENDS hebben een brief ondertekend waarin ze hun zorgen uiten over de conferentie. Want cruciale thema’s komen nauwelijks aan bod en de stem van kleine boeren, veehouders en vissers wordt niet gehoord. En dat terwijl zij zo’n 70 procent van het voedsel produceren. De brief, waarin ook suggesties worden gedaan over hoe het dan wél zou moeten, is verstuurd naar demissionair minister Maxime Verhagen, een van de organisatoren van de conferentie.

Het is oktober: tijd voor de jaarvergadering van de Wereldbank in Washington DC. Hét moment voor de Bank om haar jaarcijfers en toekomstplannen te presenteren aan de buitenwereld. Voor NGOs een goed moment om te praten met de bewindvoerders en andere relevante medewerkers van de Bank over toekomstig beleid. Ook Pieter Jansen van Both ENDS is in Washington. Samen met drie afgevaardigden van lokale organisaties in het Zuiden: Yu Chen van Green Watershed uit China, Mayra Tenjo van ILSA uit Colombia en Ram Wangkheirakpam van NEPA uit India. Hun voornaamste doel is om het belang van sociale- en milieu voorschriften waaraan de investeringen van de Wereldbank moeten voldoen, de zogeheten ‘safeguards’, te onderstrepen en hoog op de agenda te zetten.

Nathalie van Haren en Karen Witsenburg zijn beiden senior beleidsmedewerker bij Both ENDS. Ze reageren op een artikel op 10 maart in Trouw stond, waarin het rapport "Naar de kern van de bio-economie - duurzame beloftes van biomassa in perspectief" van het Rathenau Instituut werd besproken. De studie bekijkt de beloftes van een economie die gebaseerd is op planten - in plaats van op fossiele brandstoffen - als grondstof voor materialen en energie. Het Rathenau Instituut geeft met de studie een opmaat voor een visie op een duurzame economie. Volgens Van Haren en Witsenburg is deze visie helaas, net als de beleidsdiscussie die in Den Haag plaatsvindt, verre van volledig.

 De vergadering, die een week duurt, begint voor mij met een bijeenkomst van maatschappelijke organisaties en de bewindvoerders, aangekondigd als dialoog. We zitten met enkele honderden mensen in een grote hal. Sommige vragen die aan de bewindvoerders worden gesteld springen er uit: een activist van het Tahrirplein uit Egypte vraagt waarom de Wereldbank met corrupte regeringen blijft samenwerken. Iemand van Human Rights Watch wil weten wat we met de mensenrechten zullen doen. Een ander maakt de opmerking dat bewindvoerders minder de tijd nemen dan twintig jaar geleden om met maatschappelijke organisaties te praten.