Lege woorden van Wereldbankpresident

Want hoe serieus en oprecht is de Wereldbankgroep zelf? Ik zie hoe ze volop investeert in de ontwikkeling van fossiele brandstoffen via kolencentrales en oliepijpleidingen. Ze misbruikt de retoriek van klimaatverandering om te blijven investeren in talloze grote dammen overal ter wereld, terwijl is aangetoond dat die minder opleveren en meer kapot maken dan ons lief is. En ondertussen is ze hard bezig om in deze tijd van financiële krapte alle middelen en fondsen die de wereld reserveert  voor klimaatadaptatie,  naar zich toe te trekken onder het mom van duurzaamheid.

De Wereldbank is niet de enige die ik vooruitstrevend hoor praten maar die in daden alles bij het oude laat. Datzelfde geldt bijvoorbeeld voor de Nederlandse overheid: vier journalisten die voor de Groene Amsterdammer onderzoek deden verwoordden dat afgelopen vrijdag in NRC Handelsblad als volgt: “We blijven een land van gas en kolen dat graag over duurzaamheid praat.”

In internationale platforms zoals het World Economic Forum filosoferen VIP’s voor het oog van de wereld over de manier waarop ‘mondiale publieke goederen’ het best beheerd kunnen worden. De mensen die in de bossen wonen, afhankelijk zijn van vis uit rivieren en oceanen, of hun land bewerken om hun kinderen te voeden, komen er niet aan te pas. ‘Mensenrechten’, dat is een vies woord geworden. En intussen gaan de hooggeëerde gesprekspartners doodleuk door met het boren naar olie, het ontwikkelen van schaliegas, het opzetten van mega-plantages voor palmolie en het bouwen van enorme dammen.

Het is dus niet zo gek dat ik internationale overleggen over klimaat, milieu en duurzaamheid steeds maar zie mislukken. Het is alsof een kok een bijeenkomst belegt met de koe, de haas, de garnaal en de kabeljauw, en begint met de mededeling dat hij ze gaat verwerken in een van zijn gerechten, maar het wel op prijs stelt dat ze meedenken over de saus waarin ze gemarineerd zullen worden.

Wat mij betreft kunnen die VIP’s ophouden met al die lege woorden. Niet praten over verandering, maar echt doen, ook  - en misschien wel juist - als het pijnlijk is voor de mensen die het nu voor het zeggen hebben. Dus Wereldbank: help ons klimaatverandering tegen te gaan en stop te investeren in fossiel. En Nederlandse overheid, vertrouw niet op groene marktwerking. Als je vergroening aan consument en bedrijfsleven overlaat, dan weet je zeker dat de portemonnee het wint van het klimaat. Nederland moet voorop lopen in duurzame energiewinning in plaats van weg te kijken en er als laatste achteraan te slenteren. Voor ons allemaal geldt: ‘practice what you preach’, pas dan word je serieus genomen.