She is just around the corner

Another world is possible…

Dag na dag lees of hoor ik dat er geen alternatief is; als we 9 miljard mensen willen voeden, van energie willen voorzien en onze levensstandaard willen behouden, dan moeten we blijven doen wat we doen. Hooguit kunnen we hier en daar de scherpe sociale en milieurandjes wegslijpen, maar de kern van ons grootschalige productiemodel blijft hetzelfde.

 

Hoezo geen alternatief? Is dit echt de welvaart die we willen? Overal zie ik bewijzen van hoe het heel goed anders kan. De productie en verdeling van voedsel kan duurzaam en eerlijk. We hebben de middelen, de kennis en de mogelijkheden om ervoor te zorgen dat iedereen, ook de miljard mensen die nu in honger leven, aan genoeg gezond voedsel kan komen. We kunnen zonder fossiele brandstoffen; de duurzame energiescenario’s zijn allang gemaakt.

 

Nooit was die andere wereld harder nodig, want met de koers die we nu varen gaan we niet alleen over de grenzen van onze aarde heen, maar verliezen we de sociale samenhang. Ongelijkheid neemt overal toe en solidariteit met hen die het onderspit delven is bijna iets om je voor te schamen. Het wordt afgedaan als ‘typisch jaren’80-denken’, iets voor watjes. We staan er niet bij stil dat onze welvaart onlosmakelijk is verbonden met het welzijn in de rest van de wereld en dat onze bravoure uiteindelijk als een boemerang bij ons terugkomt. .

 

She is just around the corner….

De kracht van dit citaat zit in het ‘she’. Diep van binnen heb ik de overtuiging dat vrouwelijk leiderschap een beslissende factor is op weg naar een andere wereld. Vrouwelijk leiderschap staat voor leiderschap door mannen én vrouwen die luisteren, verbinden en samen bewegen naar een stip op de horizon. Het staat voor gedeeld leiderschap, anderen de ruimte geven, en voor de kunst verstaan om los te laten en open te staan voor verrassingen.

 

Overal ter wereld nemen vrouwen leiding over verzet tegen vervuilende en vernietigende mijnbouw, tegen de constructie van dammen en kanalen die hele ecosystemen doen sterven. Denk aan Mónica López in Nicaragua, Berta Cáceres in Honduras of het snel groeiende netwerk WoMin in Zuidelijk en West- Afrika. Maar ook de duizenden initiatieven over de hele wereld die nu al de basis vormen voor een nieuwe economie, nieuwe voedselsystemen en nieuwe manieren om welzijn te verdelen, zoals de wereldwijde beweging om voedselbossen aan te leggen en zaden te beschermen, worden gekenmerkt door vrouwelijk leiderschap.

 

In a quiet moment I can hear her breathing.

Stilte. Rust. Nadenken. Het is de essentie van verandering. Maar vandaag is er heel veel lawaai; debatten dialogen, oneindige brainstorms. We staan eigenlijk steeds op het topje van de ijsberg te reageren op wat daar overwaait, en nemen niet de tijd om onder het oppervlak te duiken en te zien waar die ijsberg eigenlijk op drijft.

 

Als we verandering willen moeten we stilstaan bij de onderstroom. Bij de regels die bepalen wat er over onze ijsberg heen waait en die zorgen dat die ijsberg smelt. Dan zien we de bizarre realiteit van belastingparadijzen en handelsverdragen en het enorme effect dat ze hebben op ons leven. Of de gotspe van publiek geld dat wordt geïnvesteerd in nog meer kolencentrales en andere fossiele energiebronnen. In stilte moeten we werken aan wetten en regels die zorgen dat voor eerlijke en groene productie, handel en investeringen. Zodat mensen en natuur niet alleen worden gerespecteerd, maar er daadwerkelijk beter van worden.

 

Iedereen zal zijn eigen citatenbakje hebben dat aan het denken zet. Het is niet gemakkelijk om die gedachten en emoties om te zetten in daden, hoe klein ook. Soms moet je de stilte laten varen: zorg dat je bij de volgende Shell-vergadering buiten de deur staat of binnen je stem laat horen, oefen druk uit op pensioenfondsen en de Nederlandse overheid om fossielvrij te worden en kom langs tijdens de volgende gelegenheid om een voedselbos te planten… Tot snel!

 

Danielle