Both ENDS

En
Nl
Zoeken
Blog / 28 January 2025

Zinkende beloften in Manila

Gisteren publiceerde Global Witness een nieuw rapport, "Sunk Costs" – waar ik een bescheiden rol in heb mogen spelen- dat met nieuwe feiten komt over het desastreuze New Manila International Airport-project in de Filipijnen, waarvoor de Nederlandse bagger-multinational Boskalis een Nederlandse exportkredietverzekering (ekv) van 1.5 miljard euro ontving.

Vele kennen dit project inmiddels door de mensenrechtenschendingen en natuurvernietiging die er mee gepaard zijn gegaan. Het nieuwe rapport toont echter aan dat dit waarschijnlijk allemaal voor niets is geweest. Het project is namelijk vroegtijdig gestaakt door een tekort aan zand voor de bijbehorende landaanwinning. Het rapport voegt daar nog eens aan toe dat de bijbehorende milieueffectrapportage de zeespiegelstijging veel te laag heeft ingeschat waardoor het vliegveld binnen enkele tientallen jaren onder water zal liggen, als het überhaupt wordt afgemaakt.

Nederlandse blunders

Dit is het laatste hoofdstuk in een aaneenschakeling van bluf en blunder aan de kant van de Nederlandse overheid die met zijn exportkredietverzekering een cruciale rol heeft gespeeld in het creëren van de nodige financiële voorwaarden voor dit project. Zo zou de Nederlandse betrokkenheid er o.a. zorgen voor een strikte naleving van internationale mensenrechtenstandaarden en het ‘aanleggen’ van honderden hectaren nieuwe wetlands. De directeur van Atradius Dutch State Business, die ekv’s uitgeeft namens Nederlandse ministeries, stelde zelfs dat er dankzij de Nederlandse inzet ‘echt een verschil werd gemaakt voor gemeenschappen en natuur’.

Ik heb samen met een coalitie van milieu- en mensenrechtenorganisaties en lokale gemeenschappen van dichtbij kunnen zien dat deze beloftes gebakken lucht waren en vooral als greenwashing diende om de Nederlandse betrokkenheid te rechtvaardigen. De lokale realiteit was er namelijk één van gedwongen huisuitzettingen van duizenden mensen, vernietiging van cruciale ecosystemen en het om zeep helpen van de lokale visindustrie.

Deuk in het imago van de Nederlandse watersector

Vandaag de dag zijn er steeds meer mensen die hun schouders ophalen voor dergelijke wanpraktijken in verre landen en die menen dat dergelijke staatssteun noodzakelijk is voor de Nederlandse concurrentiepositie, maar is dat ook echt zo? Zoals journalist Bram Vermeulen in 2023 opmerkte in het NRC is Boskalis in de Filipijnen een scheldwoord geworden door dit project. Daarnaast heeft het imago van de Nederlandse watersector, die wij zo graag internationaal aan de man brengen, wederom een flinke deuk opgelopen door een megalomane mislukking; wie heeft daar eigenlijk baat bij?

Tot slot: degenen die ons werk bij Both ENDS volgen weten dat dit project geen uitzondering is, maar slechts een van vele destructieve mega-projecten die de Nederlandse staat -lees belastingbetaler- mogelijk maakt met haar exportkredietverzekeringen. Zie daarvoor het recente rapport Dredging Destruction dat we vorig jaar schreven samen met onze Filipijnse partner Kalikasan en organisaties uit Indonesië, Brazilië, de Maldiven en Mozambique.

 

Voor meer informatie

Lees meer over dit onderwerp