Een op rechten gebaseerde analyse van het onderhandelingsdocument voor Rio+20

Urgentie
Hoewel Rio 1992 de globale aandacht voor duurzame ontwikkeling heeft vergroot en heeft gezorgd voor internationale onderhandelingen en nationaal debat, zijn er maar een aantal maatregelen juridisch gebonden of gekoppeld aan aansprakelijkheidsmechanismen en zijn maar weinig Rio overeenkomsten toegepast. Dit is zorgwekkend omdat ecologische degradatie en armoede alleen maar zijn toegenomen. Om de overeenkomsten van 1992 eer aan te doen, zou de zero draft de vooruitgang van de overeenkomsten tot nu toe moeten evalueren en een overzicht moeten geven van de gebieden die meer aandacht nodig hebben.

Sociale en culturele waarde van natuur
Hoewel de zero draft wel refereert aan de 27 basis principes die zijn vastgelegd in Rio '92, focust het zich voornamelijk op de Groene Economie, een nieuwe discourse binnen de duurzame ontwikkeling. Het richt zich op het verband tussen economische belangen en milieubescherming en erkend daarmee niet de sociale en culturele band die mensen hebben met natuur: het milieu wordt neergezet als een instrument voor de economische ontwikkeling van mensen. Deze instrumentalistische benadering van de zero draft is ontoereikend; zoals overeengekomen is in 1992, vergt duurzame ontwikkeling een integrale benadering die zich zowel op ecologische, economische en sociale dimensies richt. Dit zou het fundamentele principe moeten zijn bij de Rio+20 onderhandelingen.

Recht op duurzaamheid
Sinds 1992 zijn er nieuwe inzichten en ontwikkelingen ontstaan in de discourse rondom mensenrechten. De term 'ontwikkeling' is geherdefinieerd naar een recht voor elk individu. Deze herdefiniëring heeft gevolgen voor beleid en toepassing daarvan: omdat ontwikkeling een mensenrecht is, kan niemand uitgezonderd worden van beleidsmaatregelen. Iedereen heeft recht op duurzame ontwikkeling. In deze lijn zijn een aantal opzienbarende documenten verschenen over de invloed van mensenrechten op duurzaamheid. Ze zijn gebaseerd op uitgebreid overleg en participatie van belanghebbenden. Deze internationale documenten, zoals de Earth Charter, IAASTD en de aanbevelingen van de World Commission on Dams worden niet officieel erkend door de internationale gemeenschap. Rio+20 zou deze documenten uit de beleidslimbo moeten halen als ze de rol willen krijgen waarvoor ze ontwikkeld zijn.

Verantwoordelijkheid
Mensen, de privé sector en NGOs zouden allemaal een rol moeten hebben in duurzame ontwikkeling. De wereldwijde handelingen voor de overgang naar duurzame ontwikkeling liggen bij de internationale gemeenschap en daarom bij de VN en de nationale overheden. Echter, binnen de VN bestaat geen centrale coördinatie, noch een duidelijke verdeling van rollen met betrekking tot duurzame ontwikkeling. De opheldering betreffende deze verantwoordelijkheid is wat ontbreekt in de huidige opzet. Tot slot zou de Rio+20 conferentie politiek bindende doelen moeten opstellen om op die manier de wereldwijde Duurzame Ontwikkelingsdoelen te bereiken waarin een balans bestaat tussen de drie dimensies van duurzame ontwikkeling.

Om de gehele policy note te lezen, klik hier:

Rio+20 policy note